و اگر کسی به شما بگوید به بیماری پارکینسون مبتلا شده اید این تشخیص ممکن است ولی نمی تواند قطعی باشد زیرا اثر این بیماری بر روی هر شخص متفاوت است. با اینکه دوستان شما ممکن است لحظات سختی برای درک حالت، رفتار و احساسات متغیر شما داشته باشند؛ اما مواردی وجود دارد که متخصصان می توانند بیماری را تشخیص دهند.

سلول های عصبی موجود در مغز
پارکینسون معمولاً بعد از ۵۰ سالگی تشخیص داده می شود و هر چه سن افراد بالا تر می رود درصد آن نیز بیشتر می شود. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که سلول های تولید کننده دوپامین آسیب ببینند. در یک مغز سا لم، سلول های عصبی (نورون ها ) به شما کمک می کنند به اطراف حرکت کنید که مربوط به یک ماده ی شیمیایی به نام دوپامین است. دوپامین به عنوان یک پیام رسان عمل می کند، یعنی سیگنال ها را از یک بخش از مغز به بخش دیگر ارسال می کند.

مطلب پیشنهادی

درمان درد دندان توسط بهترین پزشک تهران
البته در افرادی با بیماری پارکینسون ، این نورون آسیب دیده و یا حتی مرگ خاموش برایش اتفاق می افتد. بنابراین شما تا پایان عمر با کمبود دوپامین مواجه خواهید بود و الگوی عادی پیام رسانی در مغز شما مختل می شود. در نتیجه شما نمی توانید به راحتی در اطراف حرکت کنید.

بیماری پارکینسون و اختلالات حرکتی
در مراحل ابتدایی، حرکات فرد کند خواهد شد و او کارهایش را به آهستگی انجام خواهد داد. صورت او نیز حالتی بی‌تفاوت پیدا می‌کند و به همین دلیل در بیشتر موارد، پارکینسون در مراحل ابتدایی با افسردگی اشتباه گرفته می‌‌شود.

بتدریج که بیماری پیشرفت می‌کند، این کندی‌ها هم بیشتر می‌شود و فرد کارهایش را آهسته‌تر انجام می‌دهد. به مرور زمان و بعد از گذشت چند سال نیز کم‌کم لرزش هم به این علائم اضافه خواهد شد. البته ابتدا فقط زمانی که فرد دستش را در حالت استراحت قرار داده یا در حال راه رفتن است، دستش می‌لرزد و هنگامی که می‌خواهد کاری انجام دهد این لرزش کمی بهتر می‌شود. در ضمن باید توجه داشت این لرزش‌ها حالتی مانند شمردن پول یا گرداندن تسبیح دارد و اغلب در یک سمت بدن بیشتر دیده می‌شود و بعد از مدتی، دو طرفه خواهد شد. علاوه بر اینها، مانند سایر انواع لرزش‌ها، وقتی فرد در معرض استرس و اضطراب قرار می‌گیرد، لرزشش شدیدتر خواهد بود و با پیشرفت بیماری، این علائم نیز پیشرفت خواهد کرد.

پارکینسون

پس از گذشت مدتی، زندگی برای بیمار بسیار سخت می‌شود و فرد مهارت‌ها و توانایی‌هایش را از دست می‌دهد؛ به طوری که حتی نمی‌تواند کلید را در قفل در بچرخاند یا کارهای شخصی‌اش را بدرستی انجام دهد. همچنین حرکاتش هم بسیار کند می‌شود و بیشتر از قبل احتمال دارد زمین بخورد.

بیماری پارکینسون چیزی بیش‌ از لرزش است
اکثر مردم زمانی که به بیماری پارکینسون فکر می‌کنند،به طور خودکار تصویر لرزش دست در ذهنشان نقش می‌بندد. اما این بیماری چیزی فراتر از یک لرزش است. پارکینسون قطعاً با علائم حرکتی مانند لرزش، سفتی و کندی حرکات و برخی از علائم غیر حرکتی مانند یبوست ، خشکی پوست و حتی از دست دادن قدرت شناخت همراه است. قابل ذکر است که بیماران مبتلا به پارکینسون در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستند و به همین دلیل این بیماران باید به طور منظم چکاپ انجام دهند.

بیماری پارکینسون با افسردگی همراه است
بر اساس مطالعه سال ۲۰۰۹ ، حدود ۴۰-۳۰% افراد مبتلا به پارکینسون ، با افسردگی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. از آنجایی که بیماران مبتلا به پارکینسون ، با مشکلات حرکتی ، عدم تعادل و ترس از نشستن بر روی صندلی چرخ‌دار زندگی می‌کنند ، این افکار و استرس‌ها ، بیماران را با مشکلاتی مانند افسردگی روبرو می‌کند.

منبع:nabzema